K. Retie S.K.

Informations générales

Het prille begin

Op initiatief van de studenten Alois en Jef Seuntjens voetbalde tijdens de Eerste Wereldoorlog geregeld een groep jongeren op een braakliggend veld aan het Looiend. Na de oorlog vonden de voetbalminnende kerels de tijd aangebroken om, toen nog enkel en alleen om de ontspanning en het vermaak, een voetbalclub op te richten. Zo werd de eerste Retiese dorpsploeg geboren, die de naam F.C. Violetta kreeg. Dit omwille van de mooie purperen truitjes van ‘den Beerschot’, wat destijds één van ’s lands toonaangevende clubs was. De spelers waren boeren, beenhouwers, bakkers, e.a werkende mensen. Enkel het voetbalshirt werd door de club betaald. De rest van hun materiaal moesten ze zelf kopen.
‘ In hun gestreepte truitjes stapten ze zingend achter hun vlag naar hun voetbalveld, een braakliggend stuk land op het Looiend.’ (Aldus Jeanne Goris uit de Peperstraat). Men speelde tegen de omliggende gehuchten.

F.C. Violetta

In 1924 sloot F.C. Violetta aan bij de Belgische Voetbalbond met het stamnummer 1542. De voorzitter was Juul Slegers (Juul van Riksken) uit de Metsen en het lokaal was bij Joke Cambré (Dries) op de Pas, waar nu de kruidenierswinkel van Leonieke en Gaston Hoskens is in de Kasteelstraat). Er werden competitiewedstrijden gespeeld tegen naburige gehuchten en dorpen. De supporters liepen op een drafje achter de sjees (kar) die de spelers vervoerde.
Over de kleuren van de truitjes lijkt nogal wat twijfel te bestaan. Rik Slegers, de oudste nog levende voetballer uit die jaren, beweerde (in 2006) dat men aanvankelijk in ‘effe violette kleuren’ speelde. De broeken verschilden wel eens van kleur van persoon tot persoon.
Nadien pas kwamen de roodgele truitjes. Officiëel staat FC Violetta geboekt (KBVB) met rood en gele kleuren.
‘ Als je goesting kreeg om te beginnen shotten, dan sloot je aan. Zo speelden jongelui van verschillende leeftijden in één en dezelfde ploeg. Bij Joke (lokaal) stond een oude kleerkast. Daar lagen de ‘‘shotschoenen’ opeengestapeld in. Het gebeurde al eens dat je geen twee schoenen van dezelfde maat kon vinden zodat je twee linkse of twee rechtse schoenen moest meenemen.’ (van Rik Slegers, °1914, vader van Jos en grootvader van Rob, beiden keepers).

Tijdens een vriendenmatch slaagde Violetta erin om de ploeg van het Lindenhof te kloppen met 26-0 cijfers. In 1928 speelde de club voor de eerste keer kampioen. Voor de verplaatsingen maakte men later gebruik van de camion (Cyriel Moors of Alois Verwaest) en nadien konden de spelers gebruik maken van het autobusje van o.a. Peer Melis (Pjerke van Mannen) of Alois Luyten (de Klomp). Ze moesten wel 5 frank betalen voor het vervoer.
Ondertussen was de thuisbasis gelegen op het ‘Bosend’ (nu Geelsebaan, links van de Dennenstraat).
‘ De kleedkamers waren heel primitief. Na de match wasten de spelers zich in open lucht, ook in de winter, en met koud water. Het veld was zeker geen biljart, alleen zand met veel russen. Aan de goal hingen geen netten en op het veld waren geen lijnen getekend.’ (Rik Slegers)

‘ De eerste voorzitter die de spelers schoenen gaf was grossist Jan Janssens (Jan Blazuit genoemd). Men speelde destijds met schoenen met een ijzeren tip, die wel 4 jaar meegingen.’ (van Albert Mertens °1915, man van Amelieke en vader van Raf).

In 1931 was de club, enkele weken voor het einde van de competitie, klaar voor een tweede titel. Maar dan moest er eerst nog wel worden gewonnen van Mol Gompel. Tijdens de rust leidden onze dorpsgenoten met 4-0! Een ‘erg partijdige’ scheidsrechter (een Gelenaar die op de Glaverbel in Gompel werkte) deed in de tweede helft de wedstrijd helemaal kantelen zodat Gompel met 4-5 won. De supporters waren woest. De man in het zwart werd door een zekere ‘Nie Bel’ (moeder van keeper Hein Peeters), met haar paraplu bewerkt tot die stuk was. Violetta werd geschorst.
De club sloot zich enkele jaren aan bij de Vlaamsche Voetbalbond. Men moest het nu vooral opnemen tegen ploegen uit het Turnhoutse. Organisatorisch bleek deze bond maar een warboel.

Retie SK

Onder impuls van schoolmeester Casimir (Minus) Mertens die toen voorzitter was, is de vereniging onder de nieuwe naam Retie Sportkring heropgericht op 28 juli 1938. Op 20 augustus werd er weer aangesloten bij de K.B.V.B onder het stamnummer 2673.
Alle spelers kwamen vrij, maar slechts één lid (Ivo Luyten ging voor Turnhout, toen nog in 1e klasse, spelen) verliet de club. Dat werd in Retie als een hele eer voor de ploeg beschouwd.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd er geen officiële competitie gespeeld. Men voetbalde tegen de ploegen van de gehuchten zoals Hoeven, den Berg, den Brand, maar ook tegen ploegjes van naburige dorpen.
Het lokaal was eerst nog enkele jaren bij Louis (Witje) Feyen in de Kapelstraat. Nadien trok men naar de Markt, bij Stan Melis, gelegen naast de kerk.

In 1947 werd het voetbalveld aan de Kerkhofstraat (nu cultureel gebouw) in gebruik genomen. Twee jaar later werd Retie SK in Derde Prov. B gedeclasseerd.
Voor de beslissende wedstrijd tegen Olmen werd de scheidsrechter benaderd door een bakkerszoon die zelf speler was. De man kreeg een krentenbrood aangeboden en later zou hij nog eens 500 frank ontvangen. De arbiter maakte alles over aan de Voetbalbond. De wedstrijd werd wel gewonnen met 3-0. Volgens het archief van de ‘Gazet van Mol’ had Retie ‘de beste ploeg van de reeks en was het ‘de ware kampioen’. Wat verder lezen we:…’de titel verloren door personen die we beter niet noemen’. Het Eerste Elftal werd verwezen naar de reservenafdeling.

In 1952 zette Roodgeel de eerste stap naar Tweede Provinciale. In 1959 verhuisde onze vereniging naar de Asberg. In 1969 maakte Sportkring zijn opwachting in Eerste Provinciale. Er werd een derde veld in gebruik genomen en van de transfersom van Juliën Cools (naar Beringen) werd een tribune, een grote kantine en nieuwe kleedkamers gebouwd. In dat jaar werden ook de eerste Veteranenploeg gevormd. (1-10-’69).
Drie jaar later promoveerde Retie SK zelfs naar Vierde Nationale waar het één jaar verbleef (seizoen ‘72-‘73). De eerste fatsoenlijke verlichting om degelijk te kunnen trainen kwam er tijdens het seizoen ’87-’88.
Het sportlokaal was ondertussen verhuisd naar het café van Frans Smolders (Sus van Biekes Netten) en ‘Tilleken Hoed’. Van daar ging het naar zijn huidige locatie in de Sportwarande bij toenmalig voorzitter Albert (Bèreke) Mertens en Amelieke.

Koninklijke Sportkring

Twee onvergetelijke voetbaldagen uit de recentere geschiedenis zijn ongetwijfeld de kampioenenwedstrijden tegen resp. Balen in 1988 (2-0 winst en promotie naar Eerste Prov.) voor meer dan 2000 toeschouwers (1900 betalenden), en tegen Lentezon Beerse in 1998 (4-1 winst en promotie naar Eerste Prov.) voor 1800 toeschouwers.
De finale van de Beker van Antwerpen werd tweemaal bereikt: op 4 mei 1967 in Westerlo: Retie – Bevel 0-2 en op 7 mei 1989 in en tegen Herentals : 2-1 verlies.

Het eerste officiële clubblad zag het daglicht in 1967. In 1994 kon Retie net de degradatie naar Vierde Prov. ontwijken, waarna enkele jongere mensen mee in het bestuur stapten. In 1996 kreeg de club een logo (ontwerp Arie Arys) en het wekelijks ‘sportblaadje’ werd opgefrist en kreeg de naam ’t Clubleven mee. In 1997 werd de Supportersclub nieuw leven ingeblazen.

Op 4 juni 2005 werd afscheid genomen van ‘het Asbergstadion’ met een groots feest waar tal van oud spelers en oud-vrijwilligers aanwezig waren. De straat op de Asberg waar het vroegere A-veld lag en de grote kantine stond, kreeg de oorspronkelijke naam van onze club mee, nl. de ‘Violettastraat’.
Nu de bouw van een nieuwe accommodatie aan het Vossekot (Geenend) is begonnen, kijkt de oudste Retiese Sportclub uit naar zijn laatste, wellicht definitieve verhuis.
In 2005 verscheen onze club ook op het internet via de website www.kskretie.be . Het clubblad verdween en werd opgenomen bij de website.

De laatste halte

Drie jaar na het afscheid van het gezellige en ons zo vertrouwde Asbergstadion (juni 2005) konden we onze nieuwe thuisbasis aan het Vossekot op feestelijke wijze openen.
Wie het prachtige bouwwerk en de omliggende voetbalvelden aanschouwt, kan niet anders dan besluiten dat hier ongelofelijk veel en goed werk is geleverd. Deze accommodatie moet de volgende generaties toelaten om hun hobby op een optimale manier te beoefenen.
Op 31 mei 2008 was het eindelijk zover. Het stralend weertje zorgde al van ’s morgens vroeg voor een prima sfeer. Om haftwee was er de receptie voor de vele genodigden en de onontbeerlijke sponsors. Na de gebruikelijke toespraken van voorzitter Vic Smets en bestuurder Tom Gevers werd er geklonken op de toekomst van onze club. Dan was er de onthulling van de gedenkplaat voor de vier bouwers van onze kantine. Voor Hein Van Mechgelen, Jef Bartels, Marcel Huysmans en Charly Breugelmans was dit een verrassing en tevens een emotioneel moment.
Om 15 u. ging de openingsceremonie van start op het A-veld. Het draaiboek en de muzikale omlijsting was door Arie Arys uitgewerkt. De verscheidene acts werden vakkundig aan elkaar gepraat door Benny Segers.
De Retiese drum- en percussieband Euphonia beet de spits af samen met hun twirlgirls. Daarna was het de beurt aan onze jeugdspelers die het veld stormenderhand veroverden en enkele baloefeningen deden. Freestyler en baljongleur Filip Meeus zorgde voor het fijnere werk. De mannen van onze Supportersclub solliciteerden met hun ludiek optreden naar een rol bij toneelgroep De Brug. De meisjes van dansgroep de JayBeeS uit Turnhout gaven enkele dansnummers ten beste. De authentieke clubvlag uit 1938 werd door vier jeugdspelers het veld op gedragen. Het was ondervoorzitter Jef Dijckmans die de eer had om de vlag te hijsen. Schepen van Sport Margriet Blockx verklaarde samen met Patrick Geuens ons nieuw ‘stadion’ officieel voor geopend. Ten slotte werden de vier bouwers nog eens extra in de bloemetjes gezet.
Dan was het de beurt aan onze senioren. De openingswedstrijd werd gespeeld tegen een selectie van Brazilaanse spelers die in België voetbalden. Trainer Minnen pakte niet uit met een typeploeg maar gaf de kans aan 22 spelers om zich te tonen. De einduitslag werd uiteindelijk 4-9.
Het feest in de kantine kon beginnen terwijl de kinderen aan hun trekken kwamen op B-veld met allerhande kinderanimatie.
Het werd een prachtige ‘eerste dag’. De voltooiing van de accommodatie is nog niet ten einde maar de geslaagde start zal de vele clubmensen ongetwijfeld een hart onder de riem steken om op het ingeslagen pad verder te gaan.
Vergeten we vooral de tientallen bereidwillige medewerkers niet die hun vrije tijd besteedden aan de bouw van dit project. Voor die blijk van toewijding en clubliefde zullen we hen altijd dankbaar blijven.

75 Jaar K. Retie S.K.

Sinds de verhuis naar het Vossekot heeft onze club de wind vanachter. Ondertussen zitten we aan zo’n 300 leden waarvan zo’n 210 jeugdspelers. In 2011 werd het provinciale jeugdlabel behaalt waardoor onze jeugdploegen op provinciaal niveau kunnen spelen en hierdoor langer bij de moederclub blijven. Het is ook de bedoeling dat er hierdoor terug meer eigen jeugdspelers in het eerste elftal zullen verschijnen. Door deze opmerkelijke groei beschikken we nu over gemiddeld 20 a 25 jeugdelftallen waarbij ook enkele meisjes spelen. Tijdens het seizoen 2011-2012 werd k het eerste sportieve succes geboekt op het Vossekot. K. Retie S.K. dwong onder leiding van Koen Van Pelt de promotie af naar tweede provinciale na winst van de eindronde tegen K.S.V. Oud Turnhout.
Door ontzettend veel pech duurde het verblijf tijdens het seizoen 2012-2013 in 2de provinciale ook maar slechts één seizoen. In juni 2013 vierde onze club het 75-jarig bestaan met tal van ex-spelers en genodigden. Van bondsvoorzitter François De Keersmaeker ontving onze voorzitter Vic Smets nog een mooie gedenkplaat. Tijdens het seizoen 2013-2014 dwong ons eerste elftal terug de promotie af naar 2de Provinciale onder leiding van Gert Raeymaekers en met 70 punten. Tevens hadden we voor de eerste maal een kampioenenploeg bij onze provinciale jeugd. Namelijk onze miniemen.